21 Kasım 2016 Pazartesi

abir


inceldiği yerden başlıyor umudum;
çok kez kopan derimi artık kendim örüyorum.
deleceğim dağları da sırtımda taşıyorum keza;
özümdeki acıda yoğurdum derimi:
-kir, pas tutmuyorum-
sarı siyah iki ışığım var,
dağların ardını onlara saklıyorum.

mirfanK'16